آثار / مناقشه ارمنستان و آذربایجان بر سر قره باغ کوهستانی / قتل عام

پیام حیدر علی اف رئیس جمهوری آذربایجان به مردم به مناسبت ۳۱ مارس- روز قتل عام آذربایجانی ها- ۲۷ مارس سال ۲۰۰۲


هم میهنان عزیز.

در عصر جدید تاریخ آذربایجان ۳۱ مارس برای مردم آذربایجان و آذربایجانی های جهان روز غم و اندوه است. از سال ۱۹۹۸ روز ۳۱ مارس در جمهوری آذربایجان همه ساله بعنوان سالروز قتل عام آذربایجانی ها بطور رسمی برگزار، مراسم های گرامیداشت قربانیان قتل عام تشکیل و توجه جامعه جهانی به این مسأله جلب می شود.

هدف از سیاست قتل عام که توسط ملتگرایان ارمنی تجاوزکار علیه مردم کشورمان در یک مقطع زمانی نزدیک به دویست سال پیاده شده، عبارت از رانده شدن آذربایجانی ها از سرزمینهای تاریخی خویش و برقراری دولت ارمنستان در این سرزمینها با حمایت هواداران خارجی خود بود. در راستای تحقق این ایده پلید مدام اقدامات نظامی، ایدئولوژیکی و سازمانی صورت گرفته و در جهت عملی شدن آن تلاشهای ویژه ای بکار گرفته شده است. تاریخ چندین قرنی مردم آذربایجان بطور فاحش مورد تحریف قرار گرفته، تاریخ ارامنه بصورت جعلی بعنوان تاریخ قدیم معرفی و بزرگ جلوه داده شده است. آذربایجانی ها بتدریج از زادگاه خود طرد شده، در مناطق آنها ارامنه مقیم سایر کشورها سکنی گزیده و عناوین سرزمینهای آذربایجانی با اسامی ارمنی عوض شده است. در طول دهها سال سیاستهای قتل عام با تجاوز ایدئولوژیکی همگانی و اقدامات تروریستی علیه ملتهای ترک و آذربایجان و شخصیتهای برجسته آنها همراه بوده است. این سیاست در شرایط تبعیض نسبت به ملتهای ترک و مسلمان در دوران روسیه تزاری و اتحاد شوروی با شیوه های ظریف تر و خطرناکتر ادامه یافته و آذربایجانیان بطور دسته جمعی تبعید شده اند.

ضمن مرور بر تاریخچه سیاست قتل عام علیه آذربایجانی ها، مقیاس و شیوه های وحشیگری و جنایات نسبت به مردم کشورمان باعث نهایت تعجب و خشم می شود. اسکان دسته جمعی ارامنه در سرزمینهای تاریخی ما پس از تجزیه آذربایجان در نتیجه جنگ بین امپراتوری سابق روسیه و ایران، کشتارهای خونین توسط داشناک های (ملتگرایان) ارمنی با پشتیبانی روسیه تزاری و بولشویک ها در سالهای ۱۹۰۵ و ۱۹۱۸، واگذاری مرحله ای مناطق کشورمان به ارمنستان طی سالهای ۱۹۲۰، تبعید هم میهنان ما از ارمنستان با تصمیم حکومت شوروی در سالهای ۱۹۴۸ تا ۱۹۵۳ بعنوان جزوی از برنامه واحد با سناریوی ویژه انجام گرفته است. در پی این، در اواخر سالهای ۱۹۸۰ بیانات تجزیه طلبانه ملتگرایان قره باغ کوهستانی با تحریک مقامات ارمنستان و شوروی، سپس تبدیل این اقدامات به جنگ بزرگ واقعی، آواره و پناهنده شدن تعدادی بالغ بر یک میلیون آذربایجانی، اشغال بیست درصد از سرزمینهای جمهوری آذربایجان توسط ارمنستان- همه این اقدامات فهرست غیر کامل زخمهایی است که توسط شوینیست های متخاصم ارمنی و هواداران آنها که تخیل برقراری "ارمنستان بزرگ" را داشتند، به مردم آذربایجان وارد آمده است.

سرعت سیاستهای قتل عام، تبعید و اشغالگری علیه آذربایجانی ها امروز ضعیف نشده، بلکه بر عکس، تبلیغات و تهمت هر چه بیشتر تقویت یافته است. ملتگرایان شوینیست ارمنی با بهره مندی کامل از امکانات جوامع ارمنی مقیم کشورهای خارجی و لابی ارامنه در دولتهای بزرگ، امروزه نیز به ایجاد چهره "ملت ارمنی رنج دیده و مظلوم" ادامه داده، به موازین حقوق بین الملل مبارزه طلبی کرده و با استفاده از همه راههای غیر قابل قبول در راستای تحریف حقایق قتل عام و تن دادن جامعه جهانی به اشغال سرزمینهای آذربایجان تلاش می نماید.

سیاستهای قتل عام و تبعید برای مردم کشورمان پیامدهای تلخی در بخش سیاسی، اقتصادی، مادی و معنوی به بار آورده است. بر اثر این سیاستهای پلید و فعالیتهای هدفمندی که نزدیک به دویست سال است که ادامه می یابد، سرزمینهای قدیم آذربایجان توسط نیروهای تجاوزکار اشغال گردیده، ۱۰هزاران نفر از هم میهنان ما با رنج و عذاب کشته شده، صد هزاران نفر از زادگاه خویش رانده شده و آثار فرهنگی و باستانی گرانبهای آذربایجان بطور وحشیانه از بین برده شده است. تعداد بالغ بر دو میلیون آذربایجانی بنوعی شاهد پیامدهای تلخ سیاست و تجربه قتل عام بوده اند.

برغم وجود تاریخ طولانی سیاستهای قتل عام ارامنه علیه آذربایجانی ها، وقایع اصلی در این باره در سایه تصمیم قطعی و اقدامات جدی رهبر آذربایجان فقط در سالهای اخیر تا حدودی به جامعه جهانی ابلاغ گردیده است. در راستای افشای سیاستهای قتل عام علیه آذربایجانی ها و ابلاغ تمامی حقایق به توجه جامعه جهانی تدابیری صورت گرفته است. لیکن ما در این زمینه هنوز بایستی کارهای زیادی را در آینده انجام بدهیم. دولت و جامعه آذربایجان و جوامع آذربایجانی مقیم کشورهای خارجی وظایف خطیر دارند. ترویج بی وقفه حقایق اصلی در مورد قتل عام بر اساس شواهد تاریخی و دلایل موجود به کشورها و افکار عمومی جهان و شناساندن عاملان و سازمان دهندگان این حوادث به کل بشر وظیفه مقدس ما و نسل کنونی است. بایستی در این مسأله کل مردم آذربایجان و آذربایجانیان جهان متحد و موضع واحد اتخاذ نمایند.

این حوادث وحشتناک باید بعنوان جنایتی علیه بشر ارزش حقوقی و سیاسی پیدا کند. دولتهای جهانی میبایستی در این مسأله اصولی در مواضع خود بازبینی نموده و از تصورات ایجاد شده بر اثر تبلیغات دروغ ارامنه خودداری ورزند. این مهم از طرفی برای عدم تکرار این حوادث ضروری است، و از دیگر طرف وظیفه خطیر ما در برابر قربانیان قتل عام میباشد.

ما مخالف آن هستیم که حوادث اتفاق افتاده توسط ملتگرایان ارمنی مدام بشکل پلید به دوران معاصر انتقال یافته و بمنظور ایجاد خصومت در مناسبات افراد و ملتها مورد استفاده قرار میگیرد.

در عصر حاضر تبلیغات جنگی و ایدئولوژی تنفر به بشر و ادعاهای ارضی علیه سایر کشورها برای ما غیر قابل قبول میباشد. آذربایجانی ها دور از احساسات تنفر به ملتها هستند. ما با استفاده از فرصتها و امکانات استقلال خود، مصمم به دستیابی به پیشرفت دائم کشورمان و تشکیل زندگی راحت برای شهروندان خود میباشیم.

اینجانب بار دیگر در برابر یاد عزیز قربانیان حادثه انفجار با احترام سر تعظیم فرود می آورم، به بستگان آنها تسلیت می گویم و برای مردم کشورمان در راه حل وظایف عمومی سعادت، رفاه، بردباری و صبر آرزو می کنم.